رباعی    

 رباعی  به معنی (چهارتایی  ) یکی از قالبهای شعر فارسی است که در فارسی  به آن  ترانه نیز می‌گویند. این قالب، یک قالب  شعر ایرانی  است، که در زبانهای دیگری (از جمله عربی و ترکی و اردو) نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

 اما وزن رباعی :

 اصل وزن : 1.   U U __ __ /  U U __ __   /  U U __ __   / _ 

2. __ __ __  /  U U __ __    / U U __ __   / _

3. U U __ __     / __ __ __   / U U __ __     / _

4. U U __ __ / U U __ __ /  __ __ __ / _ 

5. __ __ __   / __ __ __   / U U __ __   

6. U U __ __ / __ __ __   / __ __ __    / _

7. __ __ __   / U U __ __ / __ __ __     /_

8. __ __ __   /__ __ __   /__ __ __    /_

گونه اصلی : 9. U U __ __     /    U __ U __/ U U __ __   / _    (لا حَولَ و لا قُوَّةَ اِلاّ بِالله)

 10. __ __ __   /   U __ U __ / U U __ __  / _

11. U U __ __ /  U __ U __ /  __ __ __   / _ 

12. __ __ __   / U __ U __ /  __ __ __    / _

در مورد منشأ رباعی، در کتابهای تاریخی دو روایت متفاوت درج شده است. روایت اول،  رودکی را واضع این نوع شعر (به صورت امروزی) می‌داند و گوید که وزن آن را از ترانه‌ای که کودکان به هنگام بازی می‌خواندند اقتباس کرده است .طبق روایت دوم، یعقوب لیث  قهرمان اصلی ماجراست و شعرای دربار او این وزن را اختراع کرده‌اند.

 رباعی متشکل از دو بیت  چهار مصراع است. رعایت قافیه در مصراعهای نخست، دوم و چهارم الزامی و در مصراع سوم اختیاری است. شعرای اولیه، به گفتن رباعیات چهار قافیه‌ای گرایش داشتند، اما به تدریج و از اوایل قرن ششم هجری، شکل سه مصراعی قافیه در رباعی رایج شد.

شاعران برجسته : خیام . عطار . مولوی . بابا افضل کاشانی و.....

                                                 دوبیتی

دوﺑﯿﺘﯽ از ﻗﺎﻟﺐ ھﺎی رﯾﺸﮫدار ﺷﻌﺮ ﭘﺎرﺳﯽ اﺳﺖ.

دو ﺑﯿﺘﯽ وزن ﺗﮑﺎﻣﻞ ﯾﺎﻓﺘﮫ و ﻋﺮوﺿﯽ ﺷﺪه ﻧﻮﻋﯽ از ﺗﺮاﻧﮫھﺎی دوازده ھﺠﺎﯾﯽ

ﻗﺪﯾﻢ اﯾﺮان اﺳﺖ.

دوﺑﯿﺘﯽ ﺑﺎ رﺑﺎﻋﯽ در وزن ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. رﺑﺎﻋﯽ ﺑﺎ ھﺠﺎی ﺑﻠﻨﺪ آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد و

دو ﺑﯿﺘﯽ ﺑﺎ ھﺠﺎی ﮐﻮﺗﺎه آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد .

ﺷﺎﻋﺮان ﺑﺮﺟﺴﺘﮫ : ﺑﺎﺑﺎﻃﺎھﺮ .